Links, links, links

Links, links, links
Bij het vaststellen van de volgorde van de logs die ik wil linken zit ik steevast tijden te puzzelen. Niemand steekt echt meer met kop en schouders boven de rest uit, een aantal logs wil ik wel hoog maar niet bovenaan hebben, een aantal logs mogen best onderaan - puur gebaseerd op het log. Sorteren op aantal hits zou teveel werk worden vanwege het bijwerken, sorteren op aantal logjes zou pulp-loggers teveel belonen. Vandaar vanaf heden een beproefde methode: alfabetische volgorde. Dat ik daar niet eerder op ben gekomen. Getver, Pimmez en de consensus.

Enfin. Nieuw in het rijtje: Twee vriendinnen en een totaal onbekende die al geruime tijd loggen.
- Fotografe en goede vriendin Sigrid schrijft Signum, een nuttig log met snufjes theater, voor de weldenkende mens die onder het Nederlandse lied niet aan André Hazes moet denken.
- Dan is daar Susanne van Erp, ooit bekend onder beruchte namen als Bloempjuh, Elmo2 en gewoon 'Suus'. Haar log beschrijft 'Het leven van een toekomstig journaliste docente Nederlands', en heet (maar waarom?) b-log.
- Als derde nieuweling ziet u bovenaan de rij d'Alledaagse staan, een high-frequency-log van ene Aad Meijer. Vaak grappig en dagelijks filosofisch. Bovendien elke woensdag de rubriek Zaagmans, speciaal voor de vrouwelijke lezers, als tegenwicht voor de vele vrouwen die Aad voor de mannelijke lezers laat langskomen.

Update: Meer nieuwe links!
Een nieuwe categorie, pmz kijkt. Met links naar schitterende foto's van Wereldkeuken, Twee Zielen (een project van Diana en Sigrid) en Sara's Journal, en een serie webcams op een van de - zo niet DE mooiste stad van de wereld: Edinburgh.

Surfs up!

Wilde haren

Wilde haren
Als student vond ik dat een studentenkamer nooit compleet zou zijn zonder degelijke drankverzameling. Elke (voormalig) alcoholhoudende fles werd gespaard, keurig gesorteerd naar type drank, op zijn plek op de plank. Straks wandel ik met een tot over de rand gevulde shoppertas naar de glasbak. En dan maar lekker herrie maken om weer een stukje jeugd af te sluiten. Met een zwaar hart; iedereen wil oud worden, niemand wil het zijn.

Nu, als starter (want yuppen zijn inmiddels minstens halverwege de dertig), pronkt op de plank een reeks DVD's en videobanden. De plank, die keurig van alle in de studententijd opgespaarde laag stof is ontdaan. De flessen waaruit nog gedronken kan worden - enkele whiskeys, enkele likeuren - staan dan misschien niet meer prominent in het zicht, ik weet ze nog prima te vinden. Zeker Laphroaig en Glenfiddich zijn goede vrienden. Ik zal ze nodig hebben, nu ik hun lege broers naar hun laatste rustplaats ga dragen.

Om mezelf wat te troosten heb ik deze op m'n verlanglijstje gezet. Even sparen nog.

Nooit hier

Nooit hier
En tussen alle geweld van Green Day, Jesus Christ Superstar, Bram Vermeulen en Jacques Brel door - de muziek die ik de laatste tijd het meest luister, komt dan ineens een Golden oldie omhoogdrijven. Vanuit het niets in mijn hoofd: Arthur. Met de titelsong van zijn eerste CD.

Burp vs. Splet

Burp vs. Splet
Niets dat de trek in een dubbele Whopper met kaas zo goed stilt als een door een intercity aan gort gereden hoopje duif. Althans, als ik het plotseling kokhalzende meisje op het station moet geloven.

Trajecten (15)

Trajecten (15)
Dames en heren, u bevindt zich in de intercity naar Utrecht Centraal, Ede-Wageningen en eindbestemming Nijmegen. Deze trein gaat NIET naar Schiphol. (stilte) Ladies and gentlemen, this train is NOT going to the airport. We are going to Utrecht, Ede-Wageningen (nog een kleine stilte) and eindbestemming Nijmegen.

En niemand keek op.

Jubilogje

Jubilogje
Mijn zus en ik schelen precies twee jaar en zes maanden. De som tussen april (zij) en oktober (ik) hoef ik nooit te maken. Nu wil het lot dat ik ooit op maandag 21 oktober 2002, mijn eerste zeven logjes schreef. Verdomd.

Vandaag is mijn Neurotransmitteroverschot twee en een half.
Ik neem een ranja.

Update: Uitbreiding!
Ter ere van het feestje dat hier momenteel op bescheiden schaal gevierd wordt, is voor u een nieuwe pagina opengesteld: Rubrieken. Links in het linkrijtje, tweede van boven! Veel plezier!

Zondagavond

Zondagavond
Het tafelblad was van massief marmer, ongeveer anderhalve meter in het kwadraat, en zweefde door drie massief marmeren kegels zo'n vijftig centimeter boven het kleed. Aan de randen van het kleed stonden twee banken en één fauteuil. Het was de perfecte plek om je te verstoppen als je langer op wilde blijven. Ik wist namelijk, dat als ik op precies de juiste plek ging liggen, dat zowel papa als mama me niet zouden zien liggen, en als ik goed stil lag, hoorden ze me ook niet. Dan kon ik net zo lang blijven liggen tot ze zelf opstonden om naar bed te gaan, maar dan was er al een hoop winst geboekt.

Het was mijn eerste ontmoeting met het concept 'gedoogbeleid'. Pas veel later begreep ik dat mijn ouders gewoon zelf rustig het journaal en 'de Keek' wilden zien. Elke zondagavond lag ik al iets voor achten (want acht uur was eigenlijk bedtijd) onder de tafel in de zithoek, hopend dat ik tot na het achtuurjournaal kon blijven liggen. Als het meezat, zou ik zelfs 'de keek op de week' kunnen uitzien. Ik begreep lang niet altijd alles, maar moest veel lachen, en vond het ook fijn om naar mijn lachende ouders te luisteren. Daarna was ik trots dat ik stil genoeg had gelegen en moe omdat ik een langere dag dan normaal had gehad, dus rolde ik daarna vlot m'n bedje in. Over win-win- situaties gesproken!

Nu staat Wim de Bie, de ene helft van het Simplistisch Verbond, in mijn linkrijtje met zijn Bieslog, maar Kees van Kooten was altijd op een afstand gebleven. Ja, ik had een boek van hem, ooit gekocht om de tijd te doden, maar verder was hij vooral de herinnering aan de lange avonden van stiekummigheid onder de salontafel. Gisteravond speelde hij in het Koningstheater en heb ik hem een hand gegeven. En een paar woorden met hem gesproken. Dat was heel bijzonder, meer nog dan toen ik aan het begin van dit seizoen Freek de Jonge een hand gaf. Toen ik Kees vertelde over mijn stille avonturen onder de tafel, moest hij lachen. Hij hoort zulke dingen natuurlijk vaker, en krijgt de ene dankzegging na de andere, zo blijkt uit de manier waarop hij ze in ontvangst neemt. Hij kijkt trots en luistert vol aandacht. De verhalen die hij tijdens zijn deels geimproviseerde optreden vertelde, waren leuk, met enkele echte grappen tussendoor. Maar naast de lach kreeg hij ook de traan te pakken, toen hij een foto van zijn kleinzoon liet zien.

Ik heb nu een pil liggen, met een handtekening van de grote Van Kooten. Hij wenst me 'alle goeds boven de salontafel'.

Huishoudelijk

Huishoudelijk
De volgorde van de links, links, zijn geshuffled. Frequentere loggers zijn wat naar boven geschoven, minder frequente naar beneden.

En, na het steeds minder onderhoudbare reactieding van YACCS en RYM, heb ik nu het ingebakken ding van Blogger naar voren geschoven. Met als voordeel: je kan weer van de voorpagina zien hoeveel reacties er zijn. En als nadeel: alle oude reacties zijn weg. Dus nu: reageert allen!

Great expectations

Great expectations
Denk je dat je alles gehad hebt, blijk je ineens alles te hebben gehad.

Actie!

Actie!
7 mei komt de baas van het meest zichzelf overschattende land ter wereld naar Nederland. Bij deze wil ik iedereen hier oproepen om met mij en vele anderen, te protesteren tegen Bush' beleid. Op Stop Bush staat meer informatie over de protestactie die op de dag van Sjors' bezoek in Amsterdam zal plaatsvinden.

Allemansvriend Balkenende zal de dagvaarding tegen Bush (kort geding dient op 29 april) ongetwijfeld laten blokkeren, maar ik weiger stil te blijven als deze van oorlogsmisdaden, agressie, moord, marteling en terrorisme verdachte man in Nederland op bezoek komt. In Amerika is de wet 'Hague Invasion Act' aangenomen, waarin staat dat Amerika Nederland binnenvalt als er ooit een Amerikaan door het Internationale Strafhof zou worden vervolgd. Een duidelijker voorbeeld van jezelf boven de wet stellen ken ik niet.

Hang de flyer op, plaats de banner, laat je horen. Stop Bush!

Mierenliefhebber

Mierenliefhebber
Soms overweeg ik dit log te hernoemen tot 'woordenneuker'. Maar dan denk ik aan de kleine kinderen die mij dan niet meer zullen durven lezen en aan mijn logjes over politiek, treinreizen en sport. Daar staat mijn strijd tegenover tegen de uitwisselbaarheid hedentendage, van jou/jouw, zij/hen/hun, als/dan, (zin) in/an, liggen/leggen, kennen/kannen/kunnen en ronduit foute woorden als 'uitprinten'. Ook het regelrecht taalverarmende woordje 'er' probeer ik zoveel als mogelijk te voorkomen.

Lof dan ook voor Wim de Bie die de hypocrisie van de woordenneuker goed benoemt in zijn logje Zelfonderzoek.

Boe!

Boe!
De tuchtcommissie van de KNVB (dat klinkt al eng) heeft amateurclub Quick Boys een punt afgenomen omdat een hunner supporters bananen op het veld had gegooid, terwijl op dat veld een donkere scheidsrechter stond. Ik neem altijd pakjes drinken en een zak krentenbollen mee naar het stadion. Graag antwoord op de volgende vragen:

1. Hoe weten we zeker dat die supporter het niet gewoon een slechte wedstrijd vond en daarom de bananen op het veld wierp?
2.a. Mag ik nu nog bananen meenemen naar het stadion?
2.b. Zonee, welke straf zou mijn deel zijn? Stadionverbod of juist bananenverbod?
2.c. Hoe wil de KNVB dat controleren?
3.a. Veel taxichauffeurs in Utrecht zijn van Marokkaanse afkomst. Mag ik nog een pakje Taksi meenemen als er een Marokkaanse scheidsrechter zou staan?
3.b. Hoeveel punten kost het mijn club als ik dat pakje op het veld gooi?
4. Gaat Ajax ooit uit deze dip komen?