Wilde haren

Wilde haren
Als student vond ik dat een studentenkamer nooit compleet zou zijn zonder degelijke drankverzameling. Elke (voormalig) alcoholhoudende fles werd gespaard, keurig gesorteerd naar type drank, op zijn plek op de plank. Straks wandel ik met een tot over de rand gevulde shoppertas naar de glasbak. En dan maar lekker herrie maken om weer een stukje jeugd af te sluiten. Met een zwaar hart; iedereen wil oud worden, niemand wil het zijn.

Nu, als starter (want yuppen zijn inmiddels minstens halverwege de dertig), pronkt op de plank een reeks DVD's en videobanden. De plank, die keurig van alle in de studententijd opgespaarde laag stof is ontdaan. De flessen waaruit nog gedronken kan worden - enkele whiskeys, enkele likeuren - staan dan misschien niet meer prominent in het zicht, ik weet ze nog prima te vinden. Zeker Laphroaig en Glenfiddich zijn goede vrienden. Ik zal ze nodig hebben, nu ik hun lege broers naar hun laatste rustplaats ga dragen.

Om mezelf wat te troosten heb ik deze op m'n verlanglijstje gezet. Even sparen nog.