Fijne duetten met een bijsmaak van vroeger

Fijne duetten met een bijsmaak van vroeger
- Baby, it's cold outside (Dean Martin zowel als Tom Jones met Cerys)
- Let's call the whole thing off (Ella Fitzgerald met Louis Armstrong)
- As ge ooit (Gerard van Maasakkers met Renée van Bavel)

Opgestaan

Opgestaan
Nu er weer plaats is in mijn bed, hebben ze weer hun plek ingenomen: Mijn vier goede vrienden Kladblok, Pen, Calvin en Hobbes. En Calvins ouders gedoog ik.

Musica!

Musica!
Mijn playlist bestaat op dit moment uit één hele CD van Alex Roeka, één van Everlast, één van India Arie, drie van Maarten van Roozendaal, drie van Green Day - Ik heb kaartjes, wie gaat er mee! - en de volledige soundtrack van Jesus Christ Superstar. Dan nog een paar losse nummers: George Michael's 'Outside' en 'Shoot the Dog', Gerard van Maasakkers' 'Nee Gij!' en tot slot, Pieter Derks' 'Geen Che Guevara'. Verder is er totaal niets wat ik met jullie wil delen. Sorry. Bel me maar als je wil weten hoe het met me gaat.

Redactioneel

Redactioneel
Uw hoofdredacteur is per heden weer single. Niet dat ik sta te springen om op de volgende te springen, maar eh, dus. Marijke en ik waren het snel eens en hebben nog een fijn potje gekaart.

Lieve buren

Lieve buren
Bid smakelijk, ik ga vast eten.

Presenteer...

Presenteer...
Nu ik kijk naar het debat dat afgelopen nacht in Amerika plaatsvond, bedenk ik me ineens dat George Michaels plaat Shoot the Dog lang niet genoeg gedraaid wordt.


one-two, one-two, one-two

Winter wonderland

Winter wonderland
Ik ben er klaar voor: wintersportsokken om m'n voeten en de gaskachel voor het eerst sinds februari weer aan!

De boekjeswerper

De boekjeswerper
Hij gooit met boekjes. In elke schouwburg waar hij komt om zijn teksten voor te dragen, gooit hij een paar van zijn boekjes het publiek in. Puntdichten zijn het, versjes van soms maar vier regels. Situatie, punchline. Waarom zou je meer schrijven. Nou heb ik twee keer een boekje gevangen, en er ook twee keer na afloop van een voorstelling één gekocht. Ik heb het over Jan J. Pieterse, mocht u het nog niet doorhebben.

Gisteravond trad hij op in Volgspot, wat altijd wordt opgenomen in mijn thuistheater. Vooraf vroeg ik hem hoevaak hij zo'n boekje uitpoept, en of ik hem ooit nog bij zou halen. Na afloop completeerde hij zomaar uit het niets mijn verzameling. Vier van zijn elf boekjes had ik al, en nu heb ik ze allemaal. Jan J., bedankt!

Puntdicht

Puntdicht
De ware verslaafde vind je
op het balkon waar ze
met wit tussen de lippen
de aansteker in de aanslag houdt
voor het perron.

Knipperlichtrelatie

Knipperlichtrelatie
Mijn Winamp en ik zijn onze relatie aan het herwaarderen. Ik geef veel om hem, en hij geeft ook ridderlijk toe dat er niemand is die me zo fijn aanzet als ik. Maar goed, het duurde te lang zoals we met elkaar omgingen. Een aantal dagen ben ik van hem afgebleven. Dat was, toen ik die stapel CD's had gekocht, 25 september. Het kon niet verder zo.

Maar, die CD's heb ik allemaal gegrabt, zoals dat heet. En nu achter elkaar in Winamp gezet. De Doos, Marcel Verreck en Flint zijn er inmiddels uitgefilterd wegens respectievelijk eentonigheid, overproductie en slechte geluidskwaliteit. De ontstane vides zijn inmiddels opgevuld door 'Groeten uit Maaiveld' van Acda en de Munnik, een reeks nummers van de Buena Vista Social Club, 'Born a Lion' van Danko Jones, 'Eat at Whiteys' van Everlast, 'Concordia' van Huub van der Lubbe, 'Kerstmis in April' van Maarten van Roozendaal, 'Het beste, live' van Kommil Foo, 'Play' van Moby, 'White Lilies Island' van Natalie Imbruglia en de soundtrack van Kill Bill 1.

Zo vinden Winamp en ik elkaar weer lief. Soms, als we erg van elkaar genieten, zet ik er een paar losse nummers tussen. Vindt-ie fijn.

Trajecten (11) of: Niet autobiografisch

Trajecten (11) of: Niet autobiografisch
Hij bombardeert haar met kleine, zacht uitgesproken woordjes, soms lief, soms geil, soms om te jennen. Ze reageert op niet meer dan een van de vijf woordjes, net genoeg om hem steeds weer door te laten gaan. Hij had eerder al een foto van haar gemaakt met zijn mobiel, die hij me liet zien onder een knikje dat wilde zeggen, 'Zou jij daar géén foto van maken dan?'. Hij lacht breed om alles wat ze doet, en samen laten ze mij twijfelen of ze elkaar al kenden voordat ze in de afgeladen trein stapten. Het enige wat ik zeker weet, is dat ze er allebei al zaten toen ik ging zitten. Schuin tegenover elkaar. Ik duik m'n boek weer in.