Sneeuw! en integratie (2)
Het is best een deceptie om terug te komen van wintersport en een laag sneeuw aan te treffen in het land waarvan je dacht dat het er nooit meer zou sneeuwen. Maar het brengt ook leuke herinneringen met zich mee!

In Lombok (Utrecht West) lag twee winters terug ook een laagje sneeuw. Ik kwam om een uur of tien met de bus thuis en zag op de hoek van de straat waar ik uit zou stappen, twee volwassen mannen staan. Ze stuurden een kind weg. Naar bed jij, telg! Ze waren - net als het kind - niet van Nederlandse afkomst, en later bleek ook dat ze nog niet bijzonder lang in Nederland woonden.

Ik stapte uit de bus en draaide me om. Ze liepen een paar meter. Een bukte. Ik dacht, 'oh jee, die man wordt niet lekker', dus bleef nog even kijken. Hij pakte een hand vol sneeuw, draaide er een bal van en gooide die pardoes in het gezicht van de ander. Rond de veertig waren ze, en een minuut later waren ze hardop lachend en vriendschappelijk scheldend aan het sneeuwballenvechten. Het was vast hun eerste winter, dat ze zo kinderlijk enthousiast waren mochten hun koters niet zien, maar ze konden het niet laten.

'Welkom in Nederland', dacht ik, 'zo mogen ze van mij allemaal een nieuw thuis vinden'.