Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

16 november 2002

Vandaag
Dit is nou een memorabele dag. Veel dingen gedaan. 's Ochtends Nathalie opgehaald van Centraal Station, samen een croissantje gegeten in een park naast vier lawaaiige alcoholisten met grappige uitspraken, "Jij beweegt zoveel, als je 's ochtends piest kom je zeker klaar!". Nog even in Broers gezeten (de grote verliezer van de Kroegencontest vorig jaar), daarna naar de Florin. Daar werd Spijkers met Koppen uitgezonden, als elke zaterdag. Omdat idool Arthur Umbgrove optrad, waren ook Diana en Sigrid aanwezig. Met z'n allen naar een leuke uitzending geluisterd, daarna nog een paar rondjes gelopen in de stad. We hebben afscheid genomen voor een week, zodat we allebei onze keuzes kunnen gaan maken. Heel eng is het, als gevoelens zo ontzettend diep zitten.

Later heb ik m'n verjaardagsetentje gehad. En Nathalie overstemt alles. Mijn theorie gehaald, aangenomen op mijn droomstageplaats, mijn laatste reguliere vak gehaald. Reden genoeg om tevreden te zijn met de gang van zaken, zou je denken. Het speelt me parten. En geen kleine. Nog maar een potje darten met Vic, die net een miraculeuze finish maakte; 35 met 3 en dubbel zestien. Zucht. Diepe zucht.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage