Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

21 juni 2004

Slotakkoord 4 uit 6: zondag
Roué Verveer presenteert enthousiast als altijd. Hij zou eigenlijk zelf spelen, ware het niet dat de geplande presentator uitviel.

Acts voor de pauze:
- Stijn van der Loo speelt een deel van zijn programma, dat zoals aangekondigd plaatselijk gruwelijke onderwerpen behandelt. Op muzikaal vlak is hij divers en bijzonder sterk. Geen lekkere, maar bijzonder mooie muziek met symfonische invloeden. Hij confereert indrukwekkend.
- Johan Verminnen is Brusselaar en knap chansonnier. Zijn metaforen neigen soms naar Bløfse overdrijf, maar redden het wel. Zijn uitvoering van Ne Me Quitte Pas met een paar zinnen uit zijn eigen 'Laat me nu toch niet alleen', hier bekend door Clouseau, is knap. Zoals hij zelf zegt: 'Niet om te imiteren maar om te eren'.
- Wim Helsen is een absolute virtuoos op het gebied van absurdistisch verhalen, en heeft als enige in het huidige cabaretgestel de potentie Hans Teeuwens verloren kunst weer in ere te herstellen.

Acts na de pauze:
- De Berini's heb ik grotendeels moeten missen vanwege werk in de keuken, maar de twee laatste nummers waren respectievelijk leuk en mooi.
- Najib Amhali liep voor zijn optreden al wat gespannen rond, hij was duidelijk geëmotioneerd dat zijn thuistheater (zijn vorige show werd hier geregistreerd) gaat sluiten. Hij varieerde wat om stukken van zijn programma heen en speelde op een acceptafel niveau.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage