Slotakkoord 2 uit 6: donderdag
De presentatie was vanavond in handen van een heuse coryfee. Hijlco Span, thuis in het Koningstheater voor zijn programma Volgspot, bleek ook zelf goed te zijn in desk research en verscheen met interessante informatie ten tonele. Ook wist hij de spanning voor welke cabaretier er nu weer komt (want, lieve lezer, dat weten we vooraf niet!) goed op te bouwen.

De acts voor de pauze:
- Felix Strategier past in de traditie van oude liedjeszangers, en vermaakte zeer met zijn kroegige vertolking van grote nummers als Manke Nelis.
- Fred Florusse en Pieter van Empelen krijgen mijn handen met gemak op elkaar. Barkrukcabaret pur sang, met klinkende imitaties van onder andere Van Vreeswijk en Sonneveld, bijzonder vermakelijk voor de twee oudleden van Don Quishocking, die samen al over de honderdtwintig jaar zijn.
- Eric van Sauers strijdt met JJ (zie gisteren) om de titel van beste stand-up comedian van Nederland. Hij speelde wat nieuw materiaal in combinatie met enkele fragmenten uit zijn laatste programma 'De ware liefde'. Vooral hoe hij genoot van grappen die goed vielen, maakte het een plezier naar hem te kijken. Absoluut een vakman.

De acts na de pauze:
- Marijke Boon is een regelrechte lijdensweg om te moeten doorstaan. Ik zeg dit zelden, maar deze mevrouw hoort echt niet meer op te treden. Wanstaltelijk slecht, ik heb medelijden met d'r muzikant.
- Gé Reijnders vertelt altijd dat mensen doorgaans vijftien minuten moeten wennen aan zijn Roermondse dialect. Deze zaal ging vanaf de eerste noot mee. Zijn stem is een genot om naar te luisteren en de liedjes zijn lieflijk. Het meezingen is zelfs fijn, zeker in het veurjaor.
- Richard Groenendijk zat de hele voorstelling al op de eerste rij en was volgens Katja, collegavrijwilliger, de zesde act. Helaas moest mijn lieftallige gezelschap een laatste trein halen. En tja, dan ga ik dus mee. Sorry Richard!