Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

03 juni 2004

Mooie omschrijving
Café de Spaanse vloot, de deur piept, wat in godsnaam doe jij hier,
en wie is hij die naast je loopt?

Café de Spaanse vloot, in een krant zit ik verborgen,
haast onzichtbaar, als een sprinkhaan zo groot,
en ik schrik me dood

Als ik zie hoe je lacht, voluit,
Hoe je lijf spreekt, hoe je blik herleeft
En ik hoor hoe je praat, honderduit
Als een spook is daar de waarheid
Die plots aan mijn ribben kleeft

Dat die rat, die vreemde luis, je vleugels geeft.
Café de Spaanse vloot.


Erg mooie omschrijving, al is het zó zwaar slechts zelden. Het nummer - de titel laat zich raden - is van Kommil Foo, die waarschijnlijk de nummer één-positie gaat krijgen in mijn beste voorstellingen-lijst van afgelopen theaterseizoen. Ook even linken: Waltertje, met dik 21 duizend songteksten van Nederlandse en Belgische bands.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage