Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

31 mei 2004

In the pub
I'm sitting in here in the boring room, it's just another rainy sunday afternoon. I'm wasting my time I got nothing to do, I'm hanging around I'm waiting for you, but nothing ever happens. And I wonder.

En omdat het stil was begon ik te vertellen. Over Mirco, die ooit mijn beste vriend was. Dat hij een discman had en ik cd's en we elkaar zeker op dat vlak aanvulden. Dat het 1996 was en we in Frankrijk waren, op een camping, met heel vier havo.

I'm driving around, in my car. I'm driving too fast, I'm driving too far. I'd like to change my point of view. I'm feel so lonely, I'm waiting for you, but nothing ever happens, and I wonder.


Dat ik van de dochter van de inmiddels ex-vriendin van mijn vader elke maand een reteillegaal CD'tje kocht voor vijfentwintig gulden met alle top veertig-nummers van die maand omdat zij in een kroeg werkte. Die draaiden we. En ik een wereldontvangertje bij me had waarmee we soms naar de wereldomroep luisterden.

I wonder how, I wonder why. Yesterday you told me 'bout the blue blue sky and all that I can see is just a yellow lemon tree. I'm turning my head up and down, I'm turning, turning, turning, turning, turning around, and all that i can see is just another lemon tree.


Dat Mirco voor Feyenoord was, net als bijna iedereen van mijn Rotterdamse school, en dat Ajax in die tijd bezig was de tweede Champions League op rij te veroveren, dachten we toen. Terwijl we op die Franse camping zaten, speelde Ajax tegen Auxerre, uit Frankrijk dus. Ik gekluisterd aan mijn wereldontvangertje, samen met Jurgen.

I'm sitting here, I miss the power. I'd like to go out taking a shower, but there's a heavy cloud inside my head. I feel so tired, put myself into bed Where nothing ever happens. And I wonder.


Dat Jurgen namelijk ook voor Ajax was, en we samen naar de Amsterdamse schoolklas renden die aan de andere kant van de camping stond, om daar luid te verkondigen dat Jari Litmanen 1-0 had gescoord voor Ajax. Vervolgens naar het kampvuur, omdat we toch wel iets met de klas wilden delen.

Isolation, is not good for me. Isolation, I don't want to, sit on a lemon tree. I'm stepping around, in a desert of joy. Maybe anyhow I'll get another toy, and everything will happen. And you'll wonder.


Dat ik nu met niemand van die hele klas contact meer heb omdat de grootste gemene deler wegviel. Nanouk heeft het nog wel een tijd geprobeerd, maar na minder dan een jaar was het klaar. Dat ik het gevoel heb dat het daar schitterend was en het leven nog onschuldig en makkelijk. Maar dat is het nooit geweest. Al zegt iedereen van wel.

I wonder how, I wonder why. Yesterday you told me 'bout the blue blue sky and all that I can see is just a yellow lemon tree. I'm turning my head up and down, I'm turning, turning, turning, turning, turning around, and all that i can see is just another lemon tree.

3 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage