Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

17 mei 2004

Pimmez' failed conquests
Gisteravond zat ik in de Kleine Komedie omdat daar de theateruitvoering was van Niets dan rottigheid. Beatrice van der Poel, Bob Fosko (Raggende Manne) en Maarten van Roozendaal waren het middelpunt en hadden allemaal wat vrienden meegenomen die ook een moppie kwamen zingen.

Eerder was die voorstelling al gespeeld op de Parade, waar ze, om mensen naar de voorstelling te lokken, zo'n banier van twee bij drie meter hadden hangen. Daar duurde de voorstelling iets meer dan een half uur, en waren er nog geen vrienden bij. Achter de kassa stond een leuk meisje, Ella. Ik vroeg haar wat ze met die banier gingen doen na de tour. Wist ze niet. Dus moest ik maar even m'n nummer geven, dan zou ze me bellen als ze het wist, mits er iets tegenover zou staan. Een etentje, stelde ik voor. Daar ging ze lachend in mee, dus telefoonnummer opgeschreven.

Gisteravond bleek dat ik een jaar terug heb staan flirten met een meisje dat mij totaal vergeten was, en als Ella Fosko op de planken van De Kleine Komedie een moppie meezong; Pappie, loop toch niet zo snel. En die pappa heet... Juist. Heb ik weer.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage