Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

14 mei 2003

Visioen
Ik loop in de Albert Heijn en pak de laatste banaan uit het schap. Hij is puntgaaf. De filiaalmanager ziet me ermee lopen en spreekt me aan, "Excuses meneer, wij leveren producten van de laagst mogelijke kwaliteit tegen de hoogst mogelijke prijs." "Welnee," zeg ik, "dat valt best mee." Hij begint te snikken en loopt het magazijn in. Ik hoor een droge knal en dan een gil. Vervolgens een chagrijne herintredende bijna bejaarde vrouw die droog door de intercom spreekt. "Anja, ambulance naar magazijn alsjeblieft, ambulance naar magazijn." Anja weegt mijn banaan, doet de bovenste knoop van haar bloesje open en rekent met mij af.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage