Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

26 maart 2003

Kantoorhumor
Ik loop drie gangen door, vier trappen af, muziekje in m'n hoofd. Ik trek een blikje cola uit de automaat, hoor ergens ver weg iemand een ander liedje fluiten. Halverwege de trappen kom ik haar tegen, ik herken het deuntje maar kom er zo snel even niet op welke plaat het nou precies is. Wel bekend. Hm. Okee. Ik neem het over en wandel door de gangen. Het gefloten liedje werkt aanstekelijk, ik zie een ander met getuite lippen lopen en hoor dezelfde melodie. Terug naar m'n plek, ik ga zitten, glimlach om dit toeval en duw m'n oorplugje terug. En hoor hetzelfde nummer. Niks geen toeval. Downloaden dus maar, de Pointer Sisters danken deheer Schiffers van Radio 2. I'm so excited.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage