Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

12 januari 2003

Sweet memories
Sinds begin maart vorig jaar woon ik waar ik nu woon. Om hier te komen, is de kortste route over het Jaarbeursplein, langs het Beatrixtheater. Al sinds ik hier woon speelt daar een van de musicals van Joop van den Ende. Ben ik geen fan van. Boven de ingang hing een doek met daarop letters van ruim twee meter hoog - koeieletters is dus een understatement - die de tekst "Saturday Night Fever" vormen. Daarboven hing (tot de grote storm op 27 oktober vorig jaar) een doek met het logo van die musical. Een manspersoon in de houding die bij de musical hoort. Ik kon niet naar huis lopen zonder de gitaar uit de opening van het nummer te horen dat daarbij hoort, "Staying Alive" van de Bee Gees. Download het nu maar even, als je het nog niet hebt.

Een van de BeeGees is nu dood. En dat is jammer. Niet dat ik een groot fan van hun muziek ben, maar het is niet onaardig. Secret Love is mijn favoriet, maar er zijn meer mooie platen. Ik heb me er wel aan gestoord dat de Radio 2-DJ de plaat afkondigde als "Staying Alive, dat lukte niet meer". Maar goed, die is DJ, die mag iets meer dan gewone mensen. Maar bruut, zakelijk en ongepast vond ik het dat Joop van den Ende gewoon een flitsende promo uitzond dat er nog kaartjes waren voor Saturday Night Fever. De burger en klant kan je het niet kwalijk nemen, maar Joop, da's niet sjiek.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage