Donkere dagen

Donkere dagen
De trein sjokt tergend traag langs de stationshal waarvan ik als klein Gouwenaartje de opening met koningin en al heb meegemaakt, al weet ik er weinig meer van dan de benen van mijn ouders die ik angstvallig vasthield.

En dan sneltreinvaart zoals een Intercity betaamt. Geen stop op Gouda, de stad van mijn grootmoeders 'Een mens lijdt het meest, van het lijden dat hij vreest'. Voorbij mijn moeders huis dender ik, terwijl ik haar best weer eens wil zien. Het is al bijna Kerst.