Dag, Louis. Sorry, Raymond.

Dag, Louis. Sorry, Raymond.
Louis was oud en mocht weg. Er kwam een receptie met oud-collega's en een oude leidinggevende werd uit het bejaardentehuis getrokken. Een vervelende collega maakte foto's met een digitale doet-ie-het-wel camera. En de afdeling deed een stukje. En tot die afdeling behoor ik tegenwoordig.

Een collega die nog nèt niet oud genoeg is en Louis steeds 'makker' noemde, had het stukje voorbereid. Hij zong een tekst voor, waarin Louis' carrière (ik hoop dat ik anders oud word) op 'ludieke' wijze belicht werd, afgewisseld door de rest van de afdeling vermomd als achtergrondkoor. We zongen steeds weer 'Olé, Ola'. De melodie was die van Raymond van het Groenewouds Liefde voor Muziek.