Celebrate good times, come on!

Celebrate good times, come on!
Pimmez in een disco heeft iets lachwekkends. Ik ben net iets te oud voor het volk dat er rondloopt, op het personeel na. Ik ken de teksten en de sentimenten en zelfs de originele versies van de liedjes die gedraaid worden.

Iets in de lucht op zo'n avond geeft me hoop dat ik kan slagen bij een discomeisje. Valse hoop, uiteraard, het is in vijfentwintig jaar nog nooit gelukt. Ik droom, kijk, dans, drink en zing mee, maar zoenen zal me nooit lukken. Ik moet het nu eenmaal hebben van de babbel en de ad remme reactie, en laat dat nou een ongelukkige combinatie zijn met mijn doofheid op dergelijke locaties.

Vaak is er een dame in het gezelschap die probeert me te overtuigen dat ik het mezelf aanpraat en dat ik heus de moeite wel waard ben. Dat laatste weet ik, ik ben best de moeite waard. Het is de goedbedoelende vrouwen nooit gelukt mij aan het zoenen te krijgen, uberhaupt het hoogst haalbare in een discotheek. Ik ben heus een man, maar geen een-avond-in-een-disco-man.