Trajecten (9)

Trajecten (9)
Toen ik een jaar of negen, tien was, speelde ik Space Quest. De maatschappij verruwt, tegenwoordig schrik je op die leeftijd niet meer van een paar mechanische piepjes (there might be someone in this corridor!). Wapens moeten er zijn, en niet de zuinigste of braafste.

In de stampvolle trein stond een vader die wat ongemakkelijk omging met het verhaal van zijn zoontje. "Kijk pa, je hebt dus de Devastator. Nou en dat is eigenlijk een Homing Missile. Als je die lockt op een vijand dan laat-ie niet meer los voordat-ie helemaal dood is." De trein was afgeladen, de gangpaden stonden vol en de vader had een gezicht waar geen bloed meer bij kon. "Hoe was het op school?" "Ja, goed, pa, maar luister nou. Dat is alleen nog maar de Devastator. Je hebt ook nog de Heat-See..." "Zo, Den Bosch. Uitstappen. Loop maar die kant op." "Pa, we zijn er nog niet! En er staan allemaal mensen."

De vader probeerde aandoenlijk zijn zoon op te voeden. De trein genoot van diens enthousiaste verhalen. Zou Pa-lief een dochter hebben die nog zestien moet worden en uit zal gaan? Hij zal het zwaar krijgen...