Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

13 januari 2004

Commercieel amusement
Ik zat op ongeveer de zesde of zevende rij van het kleine Amsterdamse theater, en er zaten alleen helemaal rechts een rij voor me nog wat mensen. De achterste rij was bijna vol, direct achter mij zaten wat vage vrienden. Er was een optreden wat me erg amuseerde, maar de rest van het publiek leek niet onder de indruk te zijn. Peter Heerschop en Viggo Waas stonden samen op toneel, te stand-uppen. Toen bleek dat ik de enige was die lachte, pakten ze allebei een doos horloges (exact dezelfde als die van mij) en begonnen deze uit te delen. Viggo liep aan mijn kant van de zaal en zei dat degene die er het hardst om mocht er lachen als eerste een horloge mocht krijgen, maar ik zei dat ik er al een had. Toen werd ik wakker.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage