Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

13 juli 2003

Pannenkoeken! Pannenkoeken! HEE! HEE! HEE!
Vanavond heb ik weer een - naar verluidt bekend - festivalletje 'meegedraaid'. North Sea Jazz. Ik heb vooral als verkoper gewerkt omdat we met een erg kleine club waren. De zaken liepen (voor zover ik in kan schatten) goed en er was constant werk aan de winkel. Een van de pannenkoeken die we verkopen is met rum-rozijn. Dat komt uit een grote bak met rozijnen die doordrenkt zijn met een drek waar veel zoet spul en rum inzit. De volgende situatie doet zich voor.

Mijn hoofd is naar de counter gericht want ik gooi net de muntjes van de vorige klant in de muntjesverzamelbak. Een klant vraagt om een pannenkoek rum-rozijn. Hij draagt een bril en is scheel. Stevig scheel; één oog kijkt mij aan en het andere lijkt rustig op het décolleté naast hem te rusten. Even schiet er door mijn hoofd, 'Nee, ventje, jij hebt al meer dan genoeg rum achter je kiezen vandaag'. Gelukkig herpak ik mezelf. 'Natuurlijk'.

Leuk he, stormen in glazen water :)

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage