Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

16 juli 2003

Integratie mijnerzijds
Normaal herken ik een nummer al bij de eerste drum- of gitaaraanslag. Dit keer niet. Ik heb wel eens een muziekje aanstaan, maar ik weet niet of ik ooit de ruimte tussen mijn flat en de huizen erachter heb gevuld. Dat heb ik zeker nooit gedaan met Queens Crazy Little Thing Called Love. Mijn nieuwe onderbuur wel, met als gevolg dat ik nu zelf ook Queen heb opgezet.

(Grapje tussendoor: Freddy ziet er schitterend uit).

De tuin achter mijn flat was altijd een wildernis. Onbewoond, onbeleefd, onbegaanbaar. Nu de begane grond-woning onder mij (die plaats biedt aan ama's en dus regelmatig van samenstelling verandert) een nieuwe bewoner heeft gekregen, is er ineens leven. Queen. Lekker hard. Mag best, doe ik ook wel eens. En in de tuin staat een tafeltennistafel. Als ze straks gaan spelen neem ik bier mee en ga ik meedoen. Tof.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage