Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

18 februari 2003

Prioriteitenconflict
Als ik na een avond overwerken (in het Palace Hotel te Zandvoort aan Zee, niet in het bezit van een ballroom at this time) rond kwart voor twaalf thuiskom, kijk ik op teletekst wanneer het eerstvolgende journaal begint. Vijf minuten later. MOOI! Dan ben ik op tijd! Vervolgens zet ik de TV op de goeie zender en laat ik al internettend het volledige nieuws aan me voorbij gaan. Daar is vast een psychologische term voor. Anybody?

Mocht je de aanvullende informatie van het hotel niet begrijpen, kijk dan donderdag om half negen 's avonds naar SBS 6. Iets over de helft hoor je - als je goed oplet of hem direct herkent - de volgende snelgesproken monoloog:

We're so glad to see so many of you lovely people here tonight, and we would especially like to welcome all the representatives of the Illinois Law Enforcement Community who have chosen to join us here at the Palace Hotel Ballroom at this time. We do sincerely hope you all enjoy the show and please remember people that no matter who you are, and what you do to live, thrive and survive, there are still some things that make us all the same; you, me, them, everybody!

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage