Het ritueel ontrafeld
Omgaan met geld is niet een van mijn sterkste kanten. Ik ben dan ook erg trots op het feit dat ik al drie jaar lang niet naar de kapper ben geweest. Maar denk maar niet dat ik eruit zie als Neil van 'The Young Ones' (dat was toch Neil?), no, not me! Drie jaar terug heb ik een tondeuse gekocht, waarmee ik mezelf elke twee maanden een keer bewerk. De triomf met een aankoop van zeventig gulden vijfhonderdzestig gulden te hebben uitgespaard (want achttien knipbeurten van vijfendertig gulden kosten zeshonderddertig gulden), vier ik bij elke knipbeurt. Met een heus ritueel.

Tot op de onderbroek kleed ik me uit, werp een handdoek om mijn middel, riem eromheen, handdoek aan de bovenkant om de riem geslagen - en dan kunnen we! Het plankje onder de spiegel wordt structureel ontruimd (van links naar rechts), de tandenborstels aan het zuignapje op de spiegel gaan mee, het matje wordt van de vloer gehaald, het verlengsnoer wordt geïnstalleerd, de haren worden even lauw-warm natgemaakt onder de douchekop, het voorklikdingetje voelt zich thuis op standje twee (want nul en een zijn té kort, weet ik inmiddels) en aan de slag maar. Trots ben ik op mijn actie van drie jaar terug. Met elke haal van het snorrend masjien voel ik de euro's in mijn portemonnee kletteren en zie ik de natte lokken de wasbak vullen.

En dat Kim dat er grappig uit vindt zien, kan me niets schelen. Ik werk fier aan mijn economische zelfstandigheid!