Actie van de week
Ik had haast, m'n trein ging over acht minuten. Nou is de kortste weg van mijn huis naar de trein een stukje rennen, een halte met de sneltram, over het hekje van de volgende halte, een driebaansweg oversteken die aan de halte grenst, en dan nog een stukje rennen naar de treinentunnel. Heb ik al heel vaak gedaan, zal nog wel vaak gaan gebeuren. Vanmiddag rende ik al smsje-tikkend (hip als ik ben...) vlak voor de deuren sloten de tram in. Iedereen keek. Leuk. Ik zwaai m'n haar over m'n andere schouder en recht m'n rug.

Enfin, toen kwamen we bij de volgende halte, Westplein. Ik zet twee handen naast elkaar op het hekje, trek mn benen in, gooi mezelf over de rand, en blijf bruut met m'n tenen haken achter de rand. Plat op m'n gat op de driebaansweg waar een boel auto's met tachtig aan komen stormen. M'n benen op het stoepje van twee tegels breed, de hele tram kijkt naar die hippe vogel die onderuit gaat. Ik voelde geen pijn en het was eigenlijk best grappig, ik zet een brede smile op naar de mensen in de tram. Ik lach en zwaai. Iedereen lacht en zwaait terug. Tram zet zich weer in beweging, ik sta op en huppel weg.

M'n linkerbil is beurs, m'n schouders doen pijn, en ik heb een snee op het bovenste kootje van m'n middelvinger. *hier*.