Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

14 augustus 2004

Trajecten (10)

Trajecten (10)
Ze schikt haar nieuw gekregen stapeltje visitekaartjes. Het meisje van de VVD - niet ouder dan 25 - schrikt van het haast Rotterdamse arbeiderstype dat naast haar gaat zitten als de trein stil staat op Hollands Spoor. Haar telefoon gaat direct van haar rechterbroekzak (moderne vrouw, immers) naar haar tas die links van haar staat en het boek 'Over polderen en polariseren' uitsteekt.

Haar vulpen heeft inmiddels weer het veilige kokertje weer teruggevonden en een heus potlood en een reclameballpoint gaan het zware werk doen, highlights marken in een ander politiek boek. Ze schrikt weer, als ik de Rails pak, die boven haar hoofd in het bagagerek ligt. Zou ze de volgende keer weer tweede klas reizen? Een jongen in het voetbalshirt van de Marrokaanse nationale ploeg gaat tegenover haar zitten.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage