Het was weer zover
Na een fijn dagje dobberen en mensen kijken (al dan niet met superzoomcamera) was het tijd voor een barbecue. Dat hoort. Barbecue betekent voor mij vooral hopen dat er goeie stukjes vlees toevallig mijn kant opkomen. Want ik wil niet inhalig overkomen, maar ik hou nou eenmaal niet van vis en ik ben niet goed in kipkluiven. Ik ga over m'n nek als ik pezen probeer door te slikken. Dus is het vooral wachten en zoveel mogelijk salade en stokbroodjes met saus wegstouwen. Ook lekker.

En Paul: voortaan geen grappen meer maken als ik m'n mond vol rode wijn heb. Dat geeft maar troep.