Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

26 april 2004

Lunch
Het immer creatieve personeel van de kantine van de Gemeente Utrecht had een wild weekend gehad. Ze hadden zitten brainstormen over het lekkers dat ze ons deze week weer gingen bieden. Ik zag ze op de bank zitten, lurkend aan een kopje caffeinevrije koffie, met een stukje chocola erbij. Alle ogen dicht, een zacht gehummmmm klonk en plots schoten twee ogen open. We moeten het minder saai maken! We moeten... onze fantasie gebruiken! Daar waren de anderen het mee eens.

Zodoende stond ik vanmiddag oog in oog met de briefantasie. Een iets te zacht wit pistolet met daarop driehoekjes brie (wauw), blokjes paprika (origineel), en een schijfje tomaat geflankeerd door een schijfje komkommer. Nou heb ik best een noemenswaardige fantasie... maar hier was ik niet opgekomen!

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage