Er is er een jarig
En toen kwam zomaar Maxima binnenlopen in het theater waar ik speelde. Ze was jarig die dag, maar had vooraf duidelijk aangegeven dat ze niet wilde dat er gezongen werd. Ze zat op de middelste rij van het balkon, en vijf stoelen om haar heen zat niemand. Iedereen begon te zingen, inclusief zijzelf. Toen iedereen klaar was met lang zal ze leven, zong ze nog een heel couplet dat wij allemaal niet meer kenden, net alsof ze een extra couplet van het Wilhelmus aanzette. Iedereen was stil, en toen ze klaar was kwam er applaus. Toen begon de voorstelling.

Toen ik de woonkamer inliep nadat mijn wekker was gegaan (misschien had ik de clou meegekregen als ik die een kwartier later had gezet), zag ik een regionaal krantje op de tafel liggen. Met Maxima op de voorkant. Waar ik nog het meest mee zit, is dat ze op geen enkele droomuitlegsite genoemd wordt. Nu zal ik het nooit weten...