Pimmez' neurotransmitteroverschot

Dit is een Egolog. Mijn wereld. Mijn verhalen. Mijn muziek. Ik zeg best vaak wat ik denk. Dus doe ik lang niet altijd wat ik zeg. Omdat dat meestal niet kan. En vaak niet mag.

30 september 2003

Lijden
De Noothoven van Goorstraat is lang, maar aan het einde is het station. Ik wist dat de laatste trein om drie minuten voor half één zou vertrekken, dus misschien de voorlaatste om drie minuten voor twaalf? Ik loop de stationshal in en hoor een fluitje - toen was ik al te laat. Op het perron aangekomen zie ik twee rode lichten zich verwijderen van het station.

Ik accepteer dat ik een half uurtje moet wachten en verheug me op een paar M&M's. Ik loop naar de automaat en hoor een trein het station inrijden - de trein van drie voor twaalf. De euro glijdt net de machine in, de deuren gaan open. En de M&M's blijven haken. De fluit klinkt. Ik geef de kast een duw en sprint de trein in. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zoveel honger heb geleden.

Als je morgenochtend op station Gouda vertrekt, loop dan even naar de snoepautomaat bij de trap van perron 3/5. Koop een zakje M&M's, nummertje 46. En geniet ervan.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage