In memoriam: Bram Vermeulen

In memoriam: Bram Vermeulen
Terwijl mijn zieke vriendinnetje boven me in bed zachtjes snurkt, zit ik me af te vragen wat ik over Bram moet schrijven. Bram is namelijk dood, en hij is in mijn ogen een van de grondleggers van het hedendaagse cabaret. Eerlijk is eerlijk, zijn stiel van de afgelopen jaren lag me weinig, maar ik heb altijd bewondering gehad voor zijn vakmanschap en zijn orerend vermogen.

Als vrijwilliger van het Koningstheater, met wiens directeur Bram bevriend was, heb ik een paar keer enkele woorden met hem mogen wisselen. Dat maakte steeds diepe indruk. Ik rouw, en verwacht veel eerbetonen aan Bram. Die mooi zullen zijn, met zijn teksten. Uit zijn teksten is duidelijk op te maken dat hij in reincarnatie geloofde. Ik doe dat ook. Hoezee Bram, veel plezier in je volgende leven. Tot ooit.