Bij de treinen
Als de snaak van veertien die ik was toen ik voor het eerst met de trein reisde, keek mijn vader afgelopen vrijdag naar het ontkoppelen van de intercity op Gouda. Bijna met open mond. 'Even kijken hoe dat gaat, hoor', herkende ik zijn stoere toon, 'machtige machines zijn dat toch.' Hij was al een jaar of wat niet meer voorbij de ingang van een station geweest. Op de klap die zo'n ontkoppeling altijd maakt, was ik al voorbereid. Hij maakte een klein sprongetje. Ik gunde het hem, mijn vader van veertien.